بیماری هپاتیت عفونی سگ‌ها – یکی از بیماری های ویروسی مهم در سگ ها هپاتیت عفونی (ICH) است. این بیماری در اثر نوعی ویروس به نام آدنوویروس تیپ یک ایجاد می می شود. این ویروس به بسیاری از ضدعفونی کننده ها مقاوم است و به راحتی از بین نمی رود.

بسیاری از سگ ها ممکن است به فرم نهفته بیماری مبتلا شوند ولی حتی همین سگ‌ها نیز می توانند با دفع طولانی مدت ویروس باعث آلودگی سگ های دیگر شوند. سگ ها در هر سنی ممکن است مبتلا شوند ولی بیماری در سگ های زیر یک سال و غیر واکسینه شایع تر است.

باید توجه داشت که این ویروس در دوره حاد بیماری در همه ترشحات بدن یافت می شود ولی پس از ماهها صرفا در از طریق ادرار دفع می شود بنابراین ادرار آلوده عامل بسیار مهمی در گسترش بیماری بین سگ ها محسوب می شود. ویروس پس از ورود به بدن از طریق مخاط دهان و بینی ابتدا در لوزه ها تکثیر می شود. ۴ تا ۸ روز بعد ویروس وارد خون می شود و در نتیجه ویروس به همه ترشحات بدن وارد می شود.

بیماری هپاتیت عفونی سگ‌ها – با گسترش ویروس در بافت‌های بدن علائم بالینی آشکار می شود. تب شدید، بی اشتهایی، استفراغ بعضا خونی، تورم و درد شکم، سرفه و التهاب ناحیه حنجره از علائم معمول بیماری هستند. حدودا از هر ۵ سگ بیمار یک سگ علائم درگیری چشمی به صورت التهاب عنبیه چشم و ادم قرنیه را نشان می دهد. این علائم عمدتاً ناشی از پاسخ ایمنی بدن هستند و در نتیجه با شروع پاسخ ایمنی بدن آغاز می شوند و ممکن است تا سه هفته یا حتی بیشتر ادامه یابند. ادم قرنیه که با کدورت سطح قرنیه و آبی رنگ شدن آن مشخص می‌شود از گوشه های چشم شروع می‌شود و تدریجا کل سطح چشم را فرا می گیرد. بهبودی ادم قرنیه نیز از گوشه های چشم آغاز می شود.

بیماری هپاتیت عفونی سگ‌ها – برخی از سگ ها که ایمنی ضعیفی دارند ممکن است به دلیل نکروز حاد کبد به طور ناگهانی تلف شوند. در گروهی از سگ ها که ایمنی متوسطی دارند علائم اولیه بهبود می یابد ولی این حیوانات ممکن است به یک هپاتیت مزمن پیشرونده دچار شوند که نهایتا به نارسایی کبد منجر می شود. در سایر سگ‌ها که ایمنی مناسبی دارند بیماری ممکن است صرفا التهاب گذرا و خفیفی در کبد ایجاد کند.

در آزمایش خون این سگ ها معمولا کاهش گلبول‌های سفید (لنفوسیت و نوتروفیل) مشاهده می شود. ممکن است پلاکت های خون کاهش یابد بنابراین این سگ ها مستعد خونریزی های خودبخودی هستند و گاهی اوقات خونریزی داخل شکم منجر به اتساع آن می شود. آنزیم‌های کبدی افزایش می یابند و ممکن است در موارد حاد میزان آلبومین و قند خون کاهش یابد که این پارامتر نشانه وخامت اوضاع است.

در رادیوگرافی و سونوگرافی نیز افزایش سایز و کبد و گاهی اوقات تجمع مایعات در شکم مشاهده می شود. تشخیص قطعی نیز با تست های سرولوژی و نیز بیوپسی کبد صورت می گیرد.

بیماری هپاتیت عفونی سگ‌ها – برای درمان بیماری بسته به شدت علائم بالینی از درمان های حمایتی خصوصا مایع درمانی استفاده می شود. داروهای ضد تهوع و آنتی‌بیوتیک های وسیع الطیف نیز بسته به شرایط استفاده می شوند. در صورتی که سگ شرایط بالینی وخیمی داشته باشد و بعد از ۴۸ ساعت کماکان بی اشتها باشد نیاز به سونداژ گوارشی دارد. تغذیه با غذاهای با قابلیت هضم بالا توصیه می شود.

باید توجه داشت از آنجا که این سگ ها پس از بهبودی نیز ماهها ویروس را در ادرار دفع می کنند می توانند برای سگ های حساس عامل خطر محسوب شوند.

بهترین روش پیشگیری از ابتلا به هپاتیت عفونی سگ‌ها واکسیناسیون بموقع است. استفاده از واکسن های پلی والان موجود در سن ۸ هفتگی و تزریق دو نوبت واکسن یادآور به فاصله سه تا چهار هفته و پس از آن تکرار سالیانه بهترین روش پیشگیری از این بیماری محسوب می شود. با توجه به اینکه عوارض کبدی این بیماری می تواند به صورت مزمن منجر به نارسایی کبد شود اهمیت پیشگیری از این بیماری دوچندان خواهد بود.